Blog
Norma EN ISO 3834 jest tak stworzona, żeby można było ją zastosować w każdym przypadku, jeśli prowadzisz proces spawania. Jej uniwersalność sprawiła, że twórcy innych norm wyrobu zaczęli wplatać jej wymagania w swoje normy. Jest to całkiem sensowne rozwiązanie. Po co tworzyć za każdym razem nowe wymagania, albo ciągle je przepisywać, skoro można powołać się na odpowiednią normę, w której już wszystko ujęto? W tym artykule przedstawię Ci, które normy branżowe wyrobu wymagają wdrożenia EN ISO 3834.
EN 1090 – metalowe wyroby konstrukcyjne ze stali i aluminium
Kolokwialnie na tą branżę mówimy budowlanka. Jeśli produkujesz metalowe wyrobu konstrukcyjne ze stali i aluminium spawając je, to jesteś zobligowany do wdrożenia wymagań odpowiedniego arkusza EN ISO 3834. Nie będę się rozpisywał wiele na ten temat, w tym artykule, ponieważ już wcześniej wyczerpałem ten wątek. Przypomnę tylko moje wcześniejsze publikacje. O tym, skąd bierze się konieczność wdrożenia EN ISO 3834, przeczytasz tutaj.
Natomiast o tym, jaki poziom jakości należy wdrożyć w zależności od klasy wykonania EXC, przeczytasz tutaj.
EN 15085 – spawanie pojazdów szynowych oraz ich elementów
Kolejna branża, tym razem kolejówka. Osobiście uważam wymogi tej serii norm za najbardziej restrykcyjne pod względem wymagań spawalniczych. Dlaczego? Bardzo wiele kwestii w tej normie poświęcono kwestiom zapewnienia jakości w spawalnictwie. Jeśli produkujesz lub chcesz produkować pojazdy szynowe i/lub ich spawane elementy, to nie obejdziesz się bez wdrożenia EN ISO 3834. Tropem EN 1090, tutaj także wybór poziomu jakości zależy od klasy certyfikacji/klasyfikacji.
W momencie gdy piszę ten artykuł (luty 2021), producentów w Polsce obowiązuje jeszcze PN-EN 15085-2:2007. Wydanie to, przedstawia 4 poziomy certyfikacji zakładów CL (certification level). Każdemu poziomowi przypisano także odpowiedni arkusz EN ISO 3834:
- CL1 – wymagania najbardziej restrykcyjne – konieczność wdrożenia EN ISO 3834-2;
- CL2 – EN ISO 3834-3;
- CL3 – wymagania najmniej restrykcyjne – EN ISO 3834-4;
- CL4 – wymagania dla firm projektowych i pośredniczących w sprzedaży części wg EN 15085, nie produkujących ich – konieczność wdrożenia EN ISO 3834-3.
CEN opublikował już wydanie EN 15085-2:2020, które wprowadza zasadnicze zmiany w klasyfikacji zakładów i wyrobów. W nowym wydaniu nie ma już poziomów certyfikacji zakładów. Zastępują je poziomy klasyfikacji zakładu/wyrobu (classification level), którym także przypisano odpowiedni arkusz wymagań EN ISO 3834:
- CL1 – wymagania najbardziej restrykcyjne – konieczność wdrożenia EN ISO 3834-2;
- CL2 – EN ISO 3834-3;
- CL3 – EN ISO 3834-4.
Jak widzisz w EN 15085-2:2020 nie ma już poziomu CL4. Czy to oznacza, że firmy pośredniczące w sprzedaży spawanych elementów dla kolejnictwa, nie mogą już funkcjonować bez zakładu spawalniczego? Niekoniecznie, dla nich przewidziano inną formę klasyfikacji ze względu na rodzaj aktywności. Opisywałem to już w naszym newsletterze, w cyklu o nowym wydaniu normy EN 15085-2:2020. Jeśli to przegapiłeś/przegapiłaś, zapisz się nasz newsletter, żeby nie ominęły Cię najświeższe wiadomości ze świata spawalnictwa. Zapisz się tutaj.
EN 12732 – spawanie stalowych rurociągów przesyłowych
Wchodzimy w kolejną branżę – tym razem ciśnieniówka. Również bardzo wymagająca branża pod kątem zapewnienia jakości. Norma EN 12732 wykorzystywana jest między innymi w rozbudowie infrastruktury rurociągów przesyłowych, którymi płynie gaz ziemny. Firmy montażowe, które zajmują się układaniem takich rurociągów, także muszą wdrożyć środki EN ISO 3834, jeśli wymaga tego operator rurociągu. W Polsce operatorem większości rurociągów przesyłowych gazu ziemnego jest firma GAZ-SYSTEM, która stawia takie wymagania swoim podwykonawcom, w zakresie prac spawalniczych.
Norma EN 12732 zaleca wykonawcom, wdrożenie odpowiedniego poziomu EN ISO 3834, w zależności od kategorii wymagań jakościowych dla rurociągu. Najlepiej przedstawię to w formie graficznej:
EN 13445 – zbiorniki ciśnieniowe nieogrzewane płomieniowo
EN 13445 to seria norm, która dotyczy projektowania i wytwarzania zbiorników ciśnieniowych, które nie są jednocześnie kotłami, czyli nieogrzewanych płomieniowo. EN 13445-4 to arkusz poświęcony wymaganiom dla producentów zbiorników przy ich wytwarzaniu.
EN 13445-4 wymienia EN ISO 3834-3 jako minimalny poziom jakości dla procesów spawalniczych, przy wytwarzaniu zbiorników. Nie wyklucza to jednak, możliwości zastosowania wyższych wymagań, czyli EN ISO 3834-2.
EN 12952 – kotły wodnorurkowe
EN 12952 to z kolei seria norm dotycząca projektowania, wytwarzania i scalania kotłów. Wymagania co do wytwarzania części kotła, zawarte są w części 5 – czyli EN 12952-5. W załączniku F tego arkusza, ujęto wymagania jakościowe względem wytwórców. Przy wymaganiach spawalniczych znajdziesz adnotacje z odniesieniem do konkretnych rozdziałów ISO 9001 oraz EN ISO 3834-3. Wynika z tego, że wytwórcy kotłów wodnorurkowych powinni wdrożyć minimum standardowe wymagania jakości. Co nie oznacza, że nie można zastosować wymagań EN ISO 3834-2, podobnie jak w przypadku wytwarzania zbiorników ciśnieniowych.
Zastosowań EN ISO 3834 jest multum. Powyżej wymieniłem tylko normy wyrobu, gdzie zastosowanie EN ISO 3834 jest konieczne. Skoro dotarłeś do końca artykułu to mam dla Ciebie jeszcze mały bonus. Pod tym linkiem znajdziesz infografikę ze zestawieniem tych norm:
Podsumowanie
Na wytwórni, na budowie, w kontroli poddostawców – w każdej sytuacji możesz wprowadzić odpowiedni poziom wymagań dla procesów spawalniczych. Jeśli chcesz się dowiedzieć, jakie są te wymagania pobierz naszą infografikę.
Kurs
Jeżeli podobają Ci się moje artykuły o EN ISO 3834, ale chcesz dowiedzieć się czegoś więcej, dołącz do kursu o wymaganiach EN ISO 3834. W kursie tym rozbijam normę na składniki pierwsze i szeroko omawiam jej wymagania z punktu widzenia praktyka.
>