Jak przygotować się do egzaminu VT1+VT2?

Zbliża się termin Waszego szkolenia VT1+2? Męczą Was pytania – na czym się skupić oraz jak rozdzielić czas na naukę? W dzisiejszym artykule podpowiemy Wam jak się przygotować na egzamin VT1+2.

Z reguły kurs VT1+2 jest pierwszym kursem, z którym mamy do czynienia rozpoczynając przygodę z badaniami NDT. Nie jest jednak prawdą stwierdzenie, że jest to najprostszy kurs z zakresu badań powierzchniowych NDT. Jeżeli chodzi o objętość materiału i jego zróżnicowanie, może się okazać, że egzamin na VT jest trudniejszy niż na inne metody badań nieniszczących takie jak PT czy MT.

Egzamin VT – co wziąć ze sobą?

Coś, o czym nikt nie mówi, a przydaje się chyba najbardziej na egzaminie (oczywiście poza szczęściem) to kalkulator. Podczas szkolenia i na egzaminie dostaniemy podstawowe przyrządy takie jak linijka, spoinomierz, suwmiarka, niezbędne normy, itp.

Podczas części praktycznej szkolenia mamy czas na samodzielne wyliczenie, czy zaobserwowana niezgodność spełnia wymagania danego poziomu jakości. Podczas egzaminu nas czas jest ograniczony. Dodatkowo możemy odczuwać stres, co może sprawić, że zdarzą się pomyłki nawet przy prostych działaniach. Kalkulator jest zatem podstawowym i bardzo przydatnym przedmiotem podczas egzaminu. Poza tym należy mieć ze sobą dowód osobisty, ołówek i długopis.

Egzamin i certyfikacja personelu NDT – na co zwrócić uwagę podczas nauki?

Egzamin VT obejmuje swoim zakresem całość wiedzy przekazywanej podczas części teoretycznej szkolenia. Dlatego warto przyswoić sobie takie kwestie, jak barwy, budowę oka czy natężenie światła.Podczas nauki warto skupić się na tym, jakie informacje powinny znaleźć się w instrukcji badania wizualnego.

Warto codziennie po szkoleniu przeczytać instrukcję (przynajmniej raz ją napisać i sprawdzić, czy mieścicie się w założonym czasie) oraz przykładowe pytania zamknięte. Często podczas części teoretycznej wykładowcy podkreślają, jakie zagadnienia mogą się pojawić się na egzaminie.

Dobrym źródłem wiedzy są materiały szkoleniowe. Oprócz informacji teoretycznych zawierają one przykładowe pytania. Dzięki temu zyskujemy rozeznanie, w jaki sposób jednostka certyfikująca formułuje pytania.

Egzamin VT – jak długo trwa?

Egzamin składa się z części teoretycznej i części praktycznej.

Część teoretyczna:

• Egzamin ogólny:
  • pytania zamknięte jednokrotnego wyboru,
  • około 30 pytań,
  • czas trwania około godziny.

• Egzamin specjalistyczny:
  • pytania zamknięte jednokrotnego wyboru,
  • około 40 pytań,
  • czas trwania około godziny.

Część praktyczna:

• Instrukcja badania wizualnego – czas trwania około godziny,
• Ocena wizualna odlewu – czas trwania około godziny,
• Ocena wizualna dwóch próbek złącza spawanego – czas trwania około 2 godzin. 
  
  Z reguły do oceny otrzymuje złącza doczołowe rur oraz blach. W przypadku spoiny czołowej rury, oceniacie spoinę jedynie od strony lica. W przypadku spoiny czołowej dwóch blach, oceniacie spoinę zarówno od strony lica, jak i grani spoiny.

Na napisanie całej instrukcji badania wizualnego, macie jedynie godzinę. W tym czasie musicie przyporządkować, które niezgodności są dopuszczalne i  niedopuszczalne dla danego poziomu jakości. Należy też wypisać wartości graniczne. 

Podczas oceny wizualnej próbek złączy spawanych należy pamiętać o pomiarze natężenia oświetlenia. Nie trzeba szczegółowo rysować każdego typu zaobserwowanych niezgodności (istotne jest ich odpowiednie opisanie). Najlepiej oznaczyć je w sposób symboliczny – pole ukosowane, pole z utworzoną kratką, kropeczkami, itp. Dzięki temu możecie zyskać sporo bardzo cennego czasu.

Certyfikacja personelu NDT – jak zdać egzamin VT1+VT2?

Aby uzyskać pozytywny wynik z egzaminu, należy uzyskać minimum 70% z każdej z jego części. W przypadku egzaminu z części teoretycznej nie ma punktów ujemnych, a odpowiedzi się jednokrotnego wyboru. Aby zdać część teoretyczną, należy uzyskać 70% z egzaminu ogólnego oraz 70% z egzaminu specjalistycznego.

Aby zdać część praktyczną, należy uzyskać 70% z instrukcji badania wizualnego, 70% z oceny wizualnej odlewu oraz 70% z każdej z próbek złącza spawanego.

Egzamin na VT1+2 charakteryzuje się dość dużą zdawalnością, kilkukrotnie wyższą niż egzamin IWE. Jednak zdarzyć się może, że zabraknie nam dosłownie procenta bądź kilku procent z którejś z części egzaminu. Co wtedy? Po pierwsze nie należy się załamywać i od razu po otrzymaniu wyniku egzaminu zapisać się na najbliższy wolny termin egzaminu w jednostce, w której odbywaliśmy szkolenie. Po trzecim z rzędu negatywnym wyniku egzaminu kwalifikacyjnego należy udać się od na szkolenie teoretyczne i praktyczne ponownie, aby następnie móc przystąpić do egzaminu.

Na jaki kurs się wybrać – VT1, VT2, czy może szkolenie VT1+VT2? W dzisiejszym artykule odpowiemy na pytania, czym się różnią te uprawnienia i w który kurs VT najlepiej zainwestować. 

Uprawnienia VT1 – na czym polegają?

Pierwszy stopień certyfikacji oznacza, że dana osoba ma kompetencje do przeprowadzania badań wizualnych spoin na podstawie wytycznych od personelu wyższego stopniem. Wytyczne to inaczej instrukcja badań wizualnych. Osoba certyfikowana na 1 stopień certyfikacji VT może wykonywać badania wizualne spoin oraz dokonywać pomiarów zaobserwowanych niezgodności podążając za wytycznymi zawartymi w instrukcji (sporządzonej przez osobę mającą uprawnienia VT 2 lub 3 stopnia).

Uprawnienia VT2 – na czym polegają?

Drugi stopień certyfikacji oznacza, że dana osoba ma kompetencje takie jak osoba z 1 stopniem certyfikacji i dodatkowo może dokonywać oceny otrzymanych wyników badań. Oceny dokonuje się w oparciu o przyjęte kryteria akceptacji. Dla złączy spawanych wykonanych ze stali wymagany poziom jakości spoin wg normy PN-EN ISO 5817. Dla złączy spawanych wykonanych z aluminium i jego stopów wymagany jest poziom jakości wg normy PN-EN ISO 10042. Osoba certyfikowana na 2 stopień kwalifikacji może przygotować instrukcję badań VT, przeprowadzić badania, a także ocenić otrzymane wyniki na podstawie norm i przepisów.

Czym się różni VT1 od VT2?

Podsumowując, główną różnicą pomiędzy uprawnieniami VT1 a VT2 jest to, że osoba posiadająca uprawnienia VT1 może przeprowadzić badanie zgodnie z instrukcją badania wizualnego. Natomiast osoba z uprawnieniami VT2, może napisać instrukcję badania wizualnego, zinterpretować otrzymane wyniki oraz sporządzić protokół badania wizualnego. Personel VT1 posiada wiedzę, jak poprawnie i zgodnie z instrukcją wykonać badania VT oraz jakie są warunki niezbędne do prawidłowego przeprowadzenia badań. Personel ten wie też, jak zmierzyć zaobserwowane niezgodności spawalnicze. Z kolei personel VT2 jest świadomy tego, jak przeprowadzić badania i opracować instrukcję badań wizualnych oraz jak interpretować poziomy jakości i jakie są dopuszczalne wartości niezgodności dla poszczególnych poziomów jakości wg PN-EN ISO 5817.

Szkolenie VT1 i VT2 oddzielnie czy łącznie – co wybrać?

Kurs VT1 jest najlepszym wyborem dla spawaczy. Daje on możliwość znacznego zwiększenia wiedzy z dziedziny niezgodności spawalniczych. Jest to bardzo przydatne podczas pracy spawacza, gdyż samokontrola spawacza po wykonaniu spoiny stanowi pierwszy etap kontroli jakości spoin. Dodatkowo kurs VT1 daje spawaczom możliwość rozwoju i zwiększenia swoich kompetencji.

Kurs VT1+VT2 jest idealnym początkiem dla osoby chcącej pracować w kontroli jakości spoin. Podczas kursu otrzymuje się dużą wiedzę o niezgodnościach. Kurs stanowi fundament dalszego rozwoju i zdobywania kwalifikacji w pozostałych metodach badań nieniszczących.

Kurs badań wizualnych VT1+VT2 jest bardzo przydatny dla każdego, kto ma do czynienia z produkcją elementów spawanych. Daje możliwość uzyskania kompetencji w pełni samodzielnej osoby do przeprowadzenia badań wizualnych. Kurs VT1+VT2 jest również ciekawą propozycją dla inżynierów spawalników, bo umożliwia poszerzenie wiedzy o niezgodnościach spawalniczych i ocenie spoin, co jest również bardzo przydatne w praktyce, np. podczas kwalifikowania technologii spawania. Harmonogram przygotowywanych przez nas kursów nie bez przyczyny rozpoczyna się właśnie od kursu badań wizualnych. Stanowią one zawsze pierwszy etap badania spoin. Są również bazą do poznawania kolejnych metod badań nieniszczących i świetnym rozpoczęciem kariery w kontroli jakości.

Gdybyśmy chcieli porównać i podpowiedzeć, co się bardziej opłaca, czy wykonywać po kolei kursy VT1, następnie VT2 lub czy od razu udać się na kurs VT1+VT2, to zdecydowanie i jednogłośnie polecamy wybrać kurs łączący VT1+VT2. Kurs VT1+VT2 to dobrze zainwestowane pieniądze w rozwój i zwiększanie kompetencji. Daje on możliwość uzyskania od razu pełnej samodzielności w wykonywaniu badań wizualnych.

 

Badania wizualne (VT) złączy spawanych stanowią najprostszą, najtańszą i najszybszą metodę badań nieniszczących. Dowiedz się, na czym polegają badania VT i dlaczego warto je wykonywać. 

Badania wizualne spoin – na czym polegają?

Badania wizualne złączy spawanych to podstawowa metoda badań nieniszczących. Umożliwia wykrycie powierzchniowych niezgodności spawalniczych. Takie badanie niesie ze sobą niskie koszty. 

Badania VT to metoda, która powinna być wykonywana zawsze jako pierwsza. Dlaczego?

Wynika to, po pierwsze, z wymagań norm wyrobu. Niezależnie od tego, czy jest to konstrukcja budowlana, urządzenie ciśnieniowe, czy spawany element konstrukcyjny pojazdu szynowego. Odpowiednia norma wyrobu wymaga, żeby złącza spawane podlegały badaniom wizualnym na całej długości. 

Po drugie, do wykonania badań wizualnych nie potrzeba drogich urządzeń i materiałów. Wystarczą dobre latarka, luksomierz, spoinomierz i suwmiarka. To podstawowe elementy w pracy kontrolera jakości i inżyniera spawalnika. Pomimo niewielkich kosztów, badania VT pozwalają na wykrycie wielu niezgodności spawalniczych. Podczas badań wizualnych można zaobserwować niezgodności spawalnicze występujące od strony:

• lica, 
• grani (w przypadku złączy doczołowych).

Badania VT — w jakich warunkach je wykonasz?

Warunki badania VT dla badań bezpośrednich są określone w normie PN-EN ISO 17637:

• Odległość oka od badanej powierzchni max. 600 mm,
• Kąt patrzenia na badaną powierzchnię nie powinien być mniejszy niż 30º,
• Natężenie oświetlenia na powierzchni badanej min. 350 lx, a rekomendowane 500 lx.

Badanie wizualne spoin – kto może je przeprowadzić?

Badania wizualne może przeprowadzić osoba certyfikowana na stopień VT1 i VT2 zgodnie z PN-EN ISO 9712. 

Podczas wykonywania badań wizualnych oraz oceny otrzymanych wyników należy pamiętać o różnicy pomiędzy uprawnieniami VT1 a VT2.

Osoba posiadająca uprawnienia VT1 może przeprowadzić badanie zgodnie z instrukcją badania wizualnego. Natomiast osoba z uprawnieniami VT2 może:

• Napisać instrukcję badania wizualnego,
• Zinterpretować otrzymane wyniki,
• Sporządzić protokół badania wizualnego.

Badaniom wizualnym należy poddać złącze spawane, w tym: 

• lico spoiny wraz z przylegającym obszarem o szerokości 10 mm strefy wpływu ciepła z obu stron od osi spoiny, 
• grań spoiny wraz z przylegającym obszarem o szerokości 10 mm strefy wpływu ciepła z obu stron osi spoiny (jeżeli masz możliwość dostępu do jej zbadania).

Badania wizualne złączy spawanych – rodzaje

Badania wizualne złączy spawanych możemy podzielić na dwa rodzaje:

• badania bezpośrednie
• badania zdalne (pośrednie) 

Badania wizualne bezpośrednie to takie, w których wiązka światła jest nieprzerwana pomiędzy powierzchnią przedmiotu badanego a okiem obserwatora. To oznacza, że wykorzystujesz jedynie swoje oczy do badania. Ewentualnie, w celu powiększenia powierzchni badanej, możesz użyć lupy o powiększeniu do 25x.

Zgodnie z normą PN-EN ISO 17637 do badań bezpośrednich zalicza się badanie przy pomocy lusterka inspekcyjnego lub z użyciem boroskopu. Może się to wydawać mylące, gdyż przy tego typu badaniu nie patrzymy bezpośrednio na badaną powierzchnię.

Podczas badań wizualnych zdalnych (pośrednich) wiązka światła na linii powierzchnia badania a oko obserwatora zostaje przerwana. W badaniach wizualnych pośrednich możesz użyć takich przyrządów jak endoskop czy wideoskop.

Badania VT – na co zwracać uwagę?

Podczas badań wizualnych należy poddać spoinę badaniom zarówno od strony lica, jak i grani spoiny (oczywiście, jeżeli masz dostęp do jej zbadania). Jeżeli przeprowadzasz badanie VT złącza zwróć uwagę przede wszystkim czy:

• spoina posiada odpowiedni kształt i profil,
• nadlewy oraz podtopienia nie przekraczają wartości dopuszczalnych,
• powierzchnia spoiny jest równomierna,
• ściegi są równo ułożone,
• szerokość spoiny jest równomierna na całej odległości,
• rowek spawalniczy jest w pełni wypełniony,
• wycieki, wklęśnięcia i podtopienia grani nie przekraczają wartości dopuszczalnych,
• wszelkie niezgodności nie przekraczają wartości dopuszczalnych,
• nie występują niezgodności niedopuszczalne takie jak pęknięcia czy kratery.

Kiedy mają zastosowanie badania metodą VT?

Badania wizualne spoin mają zastosowanie na każdym etapie produkcji. Złącze spawane możemy poddać oględzinom przed spawaniem. Celem jest sprawdzenie czystości łączonych elementów i odpowiedniego przygotowania do spawania. Sprawdzana jest:

• Odległość spoin sczepnych,
• Osiowość połączenia rur,
• Odpowiednia z WPS-em odległość pomiędzy łączonymi elementami.

Podczas spawania można zbadać złącze spawane pod kątem niezgodności spawalniczych, które występują w poszczególnych ściegach spoiny.

Głównym etapem oceny wizualnej spoin jest badanie po wykonaniu całego złącza. Oceniamy wtedy zarówno lico, jak i grań pod kątem występujących na ich powierzchniach niezgodności. Następnie, porównujemy otrzymane wyniki z wartościami dopuszczalnymi w odpowiednich normach.

Badania VT – ocena wyników

Ocenę wyników badań wizualnych spoin wykonanych ze stali, stopów niklu i tytanu przeprowadza się na podstawie normy PN-EN ISO 5817. W przypadku spoin wykonanych z aluminium i jego stopów ocenę wyników badań wizualnych wykonujemy zgodnie z normą PN-EN ISO 10042. W normach tych opisano dopuszczalne wartości niezgodności spawalniczych dla poszczególnych poziomów jakości. Możemy rozróżnić trzy rodzaje poziomów jakości:

• poziom jakości B – wymagania ostre
• poziom jakości C – wymagania średnie
• poziom jakości D – wymagania łagodne

Protokół badań wizualnych

Po wykonaniu badań VT należy sporządzić protokół. Określi on wynik badania oraz posłuży jako załącznik do dokumentacji jakościowej.

Poniższe informacje powinny znaleźć się w protokole badań wizualnych:

• Wytwórca
• Nazwa badanego elementu najlepiej wraz z numerem rysunku
• Rodzaj spoiny
• Kryteria odbioru – poziom jakości oraz poziom akceptacji (choć dla VT teoretycznie są takie same, norma wymaga podania obydwu): B, C lub D zgodnie z PN-EN ISO 5817 lub PN-EN ISO 10042
• Materiał rodzimy spoiny
• Metoda spawania, którą wykonano spoinę
• Wykryte niezgodności spawalnicze w odniesieniu do EN ISO 6520-1
• Wynik badań
• Data i miejsce badania
• Osoba przeprowadzająca badania VT wraz z numerem uprawnień VT2

 

Jakie są najczęściej występujące niezgodności w spoinach czołowych, które można wykryć przez badania wizualne VT? W naszym nowym artykule podpowiadamy też, jak można zaradzić ich występowaniu. Jeżeli chcesz pogłębić swoją wiedzę o niezgodnościach w spoinach pachwinowych, śledź nasze strony i kolejne publikacje.

Zakłady produkcyjne mierzą się z ogromnym problemem, jakim są niezgodności spawalnicze powstające podczas wytwarzania elementów konstrukcji, co często uniemożliwia sprzedaż wyrobu. Firmy produkcyjne powinny zwiększać swoje kompetencje w tym obszarze, by uniknąć zbędnych kosztów naprawy lub złomowania konstrukcji.

Czym jest niezgodność spawalnicza?

O tym czym jest niezgodność spawalnicza, pisaliśmy w artykule: Niezgodność spawalnicza a wada spawalnicza – czym to się różni?

1. Krater

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 2024 i 2025.
  • Opis:
    • 2024 – jest to jama skurczowa na końcu ściegu, która nie została usunięta przed lub podczas układania kolejnych ściegów spoiny. Jeżeli jama skurczowa nie zostanie wypełniona przez kolejny ścieg, spowoduje to powstanie nieciągłości międzyściegowej. To zaś będzie już niezgodność wewnętrzna, która nie będzie wykrywalna metodą VT.
    • 2025 – charakterystyczne zagłębienie – otwór w miejscu zakończenia spoiny, który znajduje się od strony lica spoiny.
  • Przyczyna powstawania:
    • 2024 – powstaje podczas odcinkowego wykonywania spoin, w wyniku niepełnego nałożenia na siebie i niepełnego przetopienia miejsca zakończenia wcześniejszego odcinka spoiny. Może też powstać wyniku zabrudzeń spoiny i uwięzienia powietrza w spoinie.
    • 2025 – w metodach MIG/MAG oraz TIG powstaje na skutek nieodpowiedniej techniki zakończenia spawania – poprzez zbyt szybkie odsunięcie palnika od spoiny.
  • Jak unikać?
    • 2024 – podczas wykonywania kolejnych odcinków spoin, należy końcówkę wcześniej wykonanego odcinka spoiny przetopić, aby mieć pewność, że nie ma niewypełnionej przestrzeni pomiędzy dwoma odcinkami spoiny. Trzeba też odpowiednio oczyścić elementy spawane przed wykonywaniem spoin.
    • 2025 – należy łagodniej wygaszać łuk; zakończyć spoinę odpowiednim ruchem palnika lub włączyć funkcję wypełniania krateru w spawarce (jeśli jest taki program).

2. Podtopienie

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 5011 – podtopienie ciągłe; 5012 – podtopienie przerywane – warto zaznaczyć, że norma nie definiuje kiedy mamy do czynienia z podtopieniem ciągłym, a kiedy z przerywanym.
  • Opis: charakterystyczne podebranie materiału po bokach spoiny, w przypadku spoin czołowych jest to podebranie materiału z jednej lub dwóch stron spoiny.
  • Przyczyna powstawania: powstaje na skutek źle dobranych parametrów spawania takich jak zbyt wysoki prąd spawania, lub przez niepoprawny kąt trzymania uchwytu palnika podczas spawania.
  • Jak unikać? Dostosować parametry spawania poprzez zmniejszenie prądu spawania; poprawić ustawienie uchwytu palnika podczas spawania.

źródło własne

3. Wyciek grani

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 504.
  • Opis: jest to za duża ilość materiału w grani spoiny wystająca nadmiernie poza płaszczyznę materiału spawanego.
  • Przyczyna powstawania: zbyt duża ilość ciepła dostarczona do spoiny, zbyt duża szczelina pomiędzy spawanymi elementami.
  • Jak unikać?  Zmniejszyć odległość między spawanymi elementami, zmniejszyć ilość ciepła wprowadzonego do złącza spawanego.

 

4. Wklęśnięcie lica

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 511.
  • Opis: charakterystyczne wklęśnięcie powierzchni spoiny od strony lica na całej jej szerokości.
  • Przyczyna powstawania: zbyt duża odległość między łączonymi elementami; zbyt duży prąd spawania; w przypadku spawania doczołowego rur ze stali nierdzewnej wklęśnięcie lica występuje podczas niedostatecznej wartości przepływu gazu ochronnego w rurze.
  • Jak unikać? Zmniejszyć odległość między łączonymi elementami; zastosować odpowiednią wartość przepływu gazu osłonowego w rurze podczas spawania rur ze stali nierdzewnej.

5. Nadmierna wypukłość lica

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 502.
  • Opis: nadmierna ilość metalu w licu spoiny.
  • Przyczyna powstawania: za wysoki prąd spawania, zbyt niska prędkość spawania .
  • Jak unikać?  Należy stosować parametry spawania zgodnie z instrukcją WPS.

6. Wklęśnięcie grani

• Numer niezgodności wg normy PN-EN ISO 6520-1: 515.
  • Opis: charakterystyczne wklęśnięcie powierzchni spoiny od strony grani na całej jej szerokości.
  • Przyczyna powstawania: powstaje na skutek użycia złych parametrów spawania (zbyt wysoki prąd spawania); zbyt duża odległość pomiędzy łączonymi elementami; w przypadku spawania doczołowego rur ze stali nierdzewnej spotykane jest to podczas użycia zbyt dużego przepływ gazu formującego wewnątrz rury np. argonu.
  • Jak unikać? Zmniejszyć prąd spawania; zmniejszyć dystans pomiędzy łączonymi elementami. W przypadku spawania doczołowego rur ze stali nierdzewnej należy odpowiednio dobrać wartość przepływu gazu formującego np. argonu.

 

Dlaczego w niektórych przypadkach mówimy o poziomach jakości, a w niektórych o poziomach akceptacji w badaniach nieniszczących? Czym to się różni? W jaki sposób możemy te poziomy określić? Jak się w tych pojęciach odnaleźć i swobodnie posługiwać? Dzisiaj przybliżymy Ci temat: czym się różnią poziomy jakości od poziomów akceptacji.

Poziom jakości a poziom akceptacji – definicje

Na potrzeby tego artykułu pisząc o spoinach będziemy mieć uwadze konkretnie złącza spawane. Zarówno poziom jakości spoin jak i poziom akceptacji odnoszą się do kryteriów maksymalnych dopuszczalnych wielkości niezgodności spawalniczych wykrytych w spoinach. Główna różnica pomiędzy tymi sformułowaniami to rodzaj wykonywanych badań nieniszczących spoin.

Poziom jakości możemy zdefiniować jako kategorie jakości spoiny na podstawie rodzaju i wielkości zaobserwowanych niezgodności spawalniczych.

Poziom akceptacji jest to poziom granicznych wielkości niezgodności do którego dane złącze uznaje się jako akceptowalne.

Poziomy akceptacji dla badań VT

Poziom jakości spoin oraz poziom akceptacji spoin są tożsame w przypadku metody badań wizualnych spoin. W przypadku badań wizualnych oceniamy otrzymane niezgodności zgodnie z normą PN EN ISO 5817 dla spoin ze stali, stopów niklu i tytanu oraz PN EN ISO 10042 dla spoin z aluminium i jego stopów. Każdą otrzymaną niezgodność mierzymy i porównujemy z dopuszczalnymi wymiarami niezgodności spawalniczych zgodnie z trzema poziomami jakości.

Poziomy jakości potocznie możemy przedstawić następująco:

• poziom jakości B – wymagania najostrzejsze (ostre)
• poziom jakości C – wymagania średnie
• poziom jakości D – wymagania łagodne

Poziomy akceptacji dla badań MT

Poziomy akceptacji w przypadku badań magnetyczno-proszkowych oraz penetracyjnych oceniamy zgodnie z normami PN EN ISO 23277 dla PT oraz PN EN ISO 23278 dla MT. Poziomy akceptacji dla badań MT oraz PT możemy przedstawić następująco:

• poziom akceptacji 2x
• poziom akceptacji 3x

Poziomy akceptacji dla badań RT

Poziomy akceptacji w przypadku badań radiograficznych RT oceniamy zgodnie z normą PN EN ISO 10675-1/-2. Poziomy akceptacji dla badań RT możemy przedstawić następująco:

• poziom akceptacji 1 – wymagania najostrzejsze
• poziom akceptacji 2 – wymagania średnie
• poziom akceptacji 3 – wymagania łagodne

Poziomy akceptacji dla badań UT

Poziomy akceptacji w przypadku badań ultradźwiękowych UT oceniamy zgodnie z normą PN EN ISO 11666, która określa dwa poziomy akceptacji dla badań UT złączy spawanych:

• poziom akceptacji 2
• poziom akceptacji 3

Zależność pomiędzy poziomami jakości a poziomami akceptacji wygląda następująco: